Orzeczenia
2012.11.14, postanowienie Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, sygn. akt I ACz 2002/12
1. Na gruncie przepisu art. 17 upapp wprowadzona została zasada, że na każde korzystanie z utworu przez osobę trzecią konieczna jest zgoda podmiotu, któremu przysługują do niego majątkowe prawa autorskie. W konsekwencji na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów upapp dokonywanie reemisji utworów bez zezwolenia wyrażonego w odpowiednio zawartej w tym zakresie umowie z właściwą organizacją zbiorowego zarządzania, stanowi naruszenia wyłącznych autorskich praw majątkowych skutkującą powstaniem roszczeń określonych w art. 79 upapp....
2. Szczególna regulacja przepisu art. 80 ust. 1 upapp wskazująca jako przesłankę złożenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia posiadanie przez wnioskodawcę „interesu prawnego\", nie wyłącza w tym zakresie normy art. 7301 § 1 k.p.c., który znajduje odpowiednie zastosowanie....
3. Na gruncie przepisu art. 7301 § 2 k.p.c. interes prawny wyraża się nie tylko w zapobieżeniu sytuacji, w której brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia, ale polega również na tym, aby udzielone zabezpieczenie zapewniało osiągniecie celu postępowania w sprawie....
4. Niewątpliwe celem udzielenia zabezpieczenia w sprawach o zaniechanie naruszeń praw autorskich jest uregulowanie stosunków miedzy uprawnionym a zobowiązanym, polegające na uniemożliwieniu kontynuowania naruszeń owych praw w trakcie postępowania. W konsekwencji interes prawny uprawnionego w tego rodzaju sprawach polega zatem na zakazaniu obowiązanemu działań wkraczających w sferę wyłącznych praw podmiotowych uprawnionego z tytułu prawa autorskich i udzieleniu w ten sposób tymczasowej ochrony tym prawom tak, ażeby możliwe było osiągnięcie celu postępowania - skuteczna ochrona prawa autorskich uprawnionego....
2012.02.01, wyrok Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, sygn. akt I ACa 1344/11
1. Nierozpoznanie istoty sprawy w rozumieniu art. 386 §4 k.p.c., polega zatem na pominięciu przez Sąd pierwszej instancji podstawy roszczenia, tj. przesłanek stanowiących o jego istnieniu. Wyrok oddalający powództwo dotknięty jest takim uchybieniem w razie błędnego stwierdzenia pozytywnej, albo istnienia negatywnej przesłanki jurysdykcyjnej....
2. Przyznanie wydawcy (producentowi) w sposób pierwotny majątkowego prawa autorskiego do całości utworu zbiorowego nie pozbawia twórców praw autorskich do przygotowanych przez nich części (haseł, artykułów itp.), jeśli mają one samodzielne znaczenie. Treść przepisu art. 11 (ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – przyp.) nie eliminuje potrzeby zawierania przez wydawcę (producenta) utworu zbiorowego umów z autorami poszczególnych dzieł składowych, na podstawie których będzie można je wykorzystywać w utworze zbiorowym: umowy te mogą mieć również postać umowy o pracę. Trzeba zaznaczyć, że komentowany przepis nie ustanawia na rzecz wydawcy utworu zbiorowego praw autorskich do składających się nań poszczególnych części i to także w zakresie ich eksploatacji w danym utworze zbiorowym. Uprawnienia w tej sferze, łącznie z problematyką dopuszczalności wznowienia wydania utworu zbiorowego i zasad wynagradzania, powinny zostać określone w umowach z twórcami....
3. Na podstawie przepisu art. 11 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wydawcy przysługuje całość autorskich praw majątkowych, a zatem nie musi on uzyskiwać zgody autorów poszczególnych części na dalsze wykorzystanie ich utworów składających się na utwór zbiorowy. Należy uznać ten pogląd za trafny, bowiem dzieło zbiorowe, to nowy przedmiot praw autorskich, który w sensie prawnym eliminuje z obrotu wszystkie utwory, które się na niego składają (...), jednakże z tym uzupełnieniem, iż chodzi o dalsze wykorzystanie utworu zbiorowego jako całości, nie zaś części utworu mającej samodzielne znaczenie, czyli eksploatacji utworów -wkładów w dziele zbiorowym, a nie poza tym dziełem....
2012.11.08, wyrok Sąd Apelacyjny w Szczecinie, sygn. akt I ACa 414/12
1. Wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 378 § 1 k.p.c. Sąd rozpoznaje sprawę w granicach apelacji; w granicach zaskarżenia bierze jedynie z urzędu pod uwagę nieważność postępowania. Powinność rozpoznania sprawy w granicach apelacji oznacza, między innymi, nakaz wzięcia pod uwagę, rozważenia i oceny wszystkich podniesionych w apelacji zarzutów i wniosków. Sąd II instancji rozpoznający sprawę na skutek apelacji nie jest jednakże związany przedstawionymi w niej zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa materialnego. Oznacza to, że bez względu na stanowisko stron oraz zakres zarzutów - powinien zastosować właściwe przepisy prawa materialnego, a więc także usunąć ewentualne błędy prawne sądu pierwszej instancji, niezależnie od tego, czy zostały one wytknięte w apelacji. Dla postępowania apelacyjnego znaczenie wiążące mają natomiast tylko takie uchybienia prawu procesowemu, które zostały przedstawione w apelacji i nie są wyłączone spod jego kontroli na podstawie przepisu szczególnego ( por. art. 380 k.p.c.)....
2. Przyjęcie dwudziestoletniego terminu przedawnienia na podstawie art. 4421 § 2 k.c. wymaga ustalenia, że przestępstwo popełnione zostało przez konkretną osobę lub osoby (por. wyrok SN z dnia 7 lutego 2000 r., I CKN 209/98, niepubl.). Przyjmuje się, że dla ustalenia zaistnienia faktu zbrodni lub występku, jako przyczyny szkody, nie jest wymagane, by sprawca został skazany, bowiem sąd cywilny może dokonać w tym względzie własnych ustaleń dotyczących podmiotowych i przedmiotowych znamion przestępstwa (wedle reguł prawa karnego). Jedynie gdy zapadnie już prawomocny wyrok sądu karnego, wtedy sąd cywilny jest - z mocy art. 11 k.p.c. - związany tym uprzednio zapadłym wyrokiem. Przewidziany w art. 4421 § 2 k.c. dwudziestoletni termin przedawnienia biegnie - z woli ustawodawcy - nie od chwili dowiedzenia się o szkodzie (jak słusznie wskazał powód), lecz od chwili zdarzenia ją wyrządzającego. Przepis ten zawiera więc ścisłe określenie początku biegu przedawnienia, nie zastrzegając jakiegokolwiek wyjątku czy odstępstwa od tej zasady....
3. Wynikająca z art. 65 k.c. tzw. kombinowana metoda wykładni oświadczeń woli wymaga od sądu, przy dokonywaniu wykładni umowy, w pierwszej kolejności ustalenia znaczenia słów użytych w umowie przez strony dokonujące tej czynności prawnej. Sąd stwierdzając bowiem, że strony w sposób tożsamy rozumiały użyte w umowie sformułowania, ze względu na brzmienie art. 65 § 2 k.c. nakazującego w pierwszej kolejności badać zgodną wolę stron niż dosłowne brzmienie umowy, jest związany dokonaną interpretacją postanowień umowy. Dopiero w przypadku braku porozumienia stron co do rozumienia treści złożonych przez nie oświadczeń woli, do dokonania ich wykładni zastosowanie ma wynikająca z art. 65 k.c. dyrektywa interpretacyjna nakazująca tłumaczyć oświadczenia woli tak, jak wymagają tego ze względu na okoliczności, w których zostały złożone, zasady współżycia społecznego i ustalone zwyczaje....