Orzeczenia
2011.10.11, postanowienie Trybunał Konstytucyjny, sygn. akt P 37/10
1. Wniesienie powództwa w trybie art. 108 ust. 7 prawa autorskiego oznacza rozpoznanie od nowa i na zasadach ogólnych tym razem przez sąd powszechny sprawy z istoty cywilnej o ustalenie istnienia lub nieistnienia obowiązku zawarcia umowy o reemisję utworów radiowych i telewizyjnych, o której mowa w art. 211 ust. 1 prawa autorskiego, względnie o ukształtowanie jej treści. Nie ulega więc wątpliwości, że wniesienie powództwa w tym trybie nie ma charakteru kontrolnego w stosunku do rozstrzygnięcia Komisji Prawa Autorskiego, wydanego na podstawie art. 108 ust. 5 prawa autorskiego....
2. W razie wniesienia powództwa w trybie art. 108 ust. 7 prawa autorskiego rozstrzygnięcie Komisji Prawa Autorskiego nie uzyskuje charakteru wiążącego strony i co więcej nie jest także przedmiotem kontroli sądu powszechnego....
2011.01.27, wyrok Sąd Najwyższy, sygn. akt I CSK 237/10
1. Uzależnienie wykazania istnienia interesu prawnego, przewidzianego tym uregulowaniem (art. 189 k.p.c.- przyp.), wymaga uwzględnienia konkretnych okoliczności sprawy w kontekście celu takiego postępowania, którym jest rozważenie, czy strona w drodze tego powództwa może uzyskać ochronę swoich praw lub potwierdzenie pewności co do prawa. Interesu strony nie eliminuje okoliczność, że nie jest ona stroną stosunku prawnego, będącego przedmiotem ustalenia, jeśli pozostaje ona w takim związku z tym stosunkiem prawnym, który rzutuje na jej prawa lub innych osób. Nabywca autorskich praw majątkowych ma interes w domaganiu się ustalenia autorstwa utworu, z którym te prawa są związane. Trafnie stwierdził Sąd Apelacyjny, że ustalenie takie powinno być prowadzone z udziałem osób, na których rzecz działa domniemanie autorstwa wskazane w art. 8 ust 2 pr. aut. oraz tych, które zgłaszają pretensje do bycia autorem. W razie śmierci tych osób wymagany jest udział ich następców prawnych. Nie ma podstaw do kwestionowania stanowiska Sądu Apelacyjnego, że wobec wątpliwości co do autorstwa wspólnego utworu nie można było prowadzić w rozpoznawanej sprawie postępowania zmierzającego do ustalenia autorstwa, skoro nie brały w nim udziału wymienione osoby i nie zostało zgłoszone żądanie takiego ustalenia. Stwierdzenie, że proces o ustalenie prawa może toczyć się z udziałem innych osób, niż zgłaszające pretensje do autorstwa, nie oznacza, że istnieje możliwość prowadzenia go bez udziału osób, powołujących się na autorstwo utworu....
2. Zarzut naruszenia art. 328 § 2 w związku z art. 391 § 1 k.p.c. może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, jeśli uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia nie zawiera wszystkich koniecznych elementów, bądź zawiera tak kardynalne braki, które uniemożliwiają kontrolę kasacyjną. Tylko w takim przypadku uchybienie art. 328 § 2 k.p.c. może być uznane za mogące mieć wpływ na wynik sprawy....
3. Nie może stanowić samodzielnej podstawy do formułowania zarzutów naruszenia przepisów postępowania przepis art. 385 k.p.c., ponieważ naruszenie go możliwe jest albo w sytuacji uznania apelacji za zasadną, a mimo tego oddalenia jej albo stwierdzenia jej bezzasadności i nieoddalenia jej....
4. Zarejestrowanie utworu w organizacji zbiorowego zarządzania celem jego ochrony i zarządzania jego eksploatacją (ar. 104 ust. 1 pr. aut.) nie przesądza o jego autorstwie, jak też nie wyłącza możliwości kwestionowania autorstwa osoby na której rzecz utwór został zarejestrowany, stanowi jednak istotny element domniemania, jako uwidocznienia autorstwa....
5. Zgłoszenie przez pozwanego (OZZ- przyp.) wątpliwości co autorstwa utworu nie może być traktowane jako naruszenie przyjętego obowiązku jednakowego traktowania praw swoich członków (art. 106 ust. 1 pr. aut.)....
2012.05.23, wyrok Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, sygn. akt I ACa 915/11
1. ...
2. nie doszło do ukształtowania umowy, o której mowa w art. 211 ust. 1 u.p.a.p.p. na skutek wydania postanowienia przez Komisję Prawa Autorskiego z 5.10.2009 r., gdyż to orzeczenie utraciło moc. Strona powodowa wnosząc powództwo do sądu powszechnego wyeliminowała potrzebę takiego ustalenia. Nie ma zatem interesu prawnego w takim ustaleniu w rozumieniu art. 189 k.p.c. Brak jest interesu prawnego w ustaleniu czegoś co nie funkcjonuje w obrocie prawnym, wyeliminowane przez wytoczenie powództwa. Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. jest kategorią obiektywną, zatem pod jego podjęciem należy w procesie rozumieć potrzebę uzyskania wyroku odpowiedniej treści, wywołaną rzeczywistym naruszeniem albo zagrożeniem określonej...